ప్రతి బింబం

అద్దం నా అసలు ప్రతిబింబం ఏదని అడుగుతుంది . . .
అవును మరి అన్ని అతికించుకొన్న నవ్వులే కదా . . .

సెలవు మిత్రమా

నేనున్ననేమి . . లేకున్ననేమి . .
తలపుల వాకిలి తెరిచిన నన్నే కానేదవు
ఎదురుగ ఉన్ననేమి . . లేకున్న నేమి . .
మదిలోని భావాలకు రూపంబిచ్చిన నన్నే పొందగలవు
ప్రాణమున్న నేమి . . లేకున్ననేమి . .
నీ కనురెప్పల మాటున దాగియుండెద నేను
ఈ భువి లో వున్ననేమి . . లేకున్ననేమి . .
నీ ఊహల దివిలో ఎల్లెడలా ఉండగల నంచు
సెలవు మిత్రమా . . మరి సెలవు . .

పుట్టిన రోజు

నా జీవితం లోనుండి ఇంకో సంవత్సరం వెళ్ళిపోయింది.
పాపం ఇన్ని సంవత్సరాలు గా నన్ను అటు తిప్పి ఇటు తిప్పి,
తిరగేసి మరగేసి చావ చితక్కొట్టి ఎన్నోనేర్పిందీ జీవితం.
కానీ అసలు విషయం ఏంటంటే " నేనే " ఏమీ నేర్చుకోలేదు . . .

నీ కోసం

ఓ సాయం సంధ్య వేళ
సముద్రపు ఒడ్డుకెళ్ళి
ఇంత ఇసుక తెచ్చి నా దోసిట్లో నింపి . .
నీ కోసం తెచ్చానను
ఆనందం తో పొంగిపోతాను . . .
నాలుగు గవ్వలేరుకొచ్చి వాటిని దండ గా గుచ్చి
నీ కోసం తెచ్చానను
అందం గా మెడలో ధరిస్తాను
అలల పై తేలియాడే రెండు బుడగలను పట్టి
పొట్లం గా కట్టి నీకోసం తెస్తుంటే పేలిపోయాయని
బుంగమూతి పెట్టు
పక పక మని నవ్వుతాను . . .
మణులు మాణిక్యాలడగను . . చినీ చీనాంబరాలు కోరను
నీ కోసం నేనున్నాననే ఓ చిన్ని గుర్తింపు నిస్తే చాలు
సంతోషపు సాగరాన తెలియాడతా నేస్తం . . .

సుడి గాలి లో చిరు దీపం . . .

నాకో సమయం వుంది . . తెలుసా . .
అప్పుడు అంతా నేనే . . కానీ ఏదీ పూర్తి గా కాను . .
నేస్తం . . నీకు చెప్పాలని వుంది . .
నీవు నన్ను కనుగొనేప్పటికి
నేను మబ్బు కమ్మిన సూర్యుడిని
కానీ ఆ రోజు ప్రతి నిముషం నన్ను వెలిగించిన అగ్ని రేఖవు నీవు . .
మరి చీకటి పడిన వేళ
ఆ వినీల సంద్రం లో జాబిలమ్మ కాంతి పుంజమై మెరిసావు . .
నేస్తం వెళ్లి పోయావు కదూ నా శ్వాస నీ తోడుగా . . .
అందుకే నేమో నీ లో విలీనమైన అనుభూతి . .
నేస్తం ఏదో చెప్పాలని వుంది కానీ
గుండె గొంతుకు అడ్డు పడుతుంది . . ఏమీ చెప్పలేకపోతున్నా . .
ఈ రాత్రి నీ చిరునవ్వు
నా గుండెల్లో కదలాడే రహస్యాలన్నిటినీ వెల్లడి చేస్తుంది . .
నిజం . .
నేను మాట్లాడలేకపోతున్నా . . . నా భావాలు వర్ణించలేకపోతున్నా . .
నా మనసు నీ తోడుగా . . . మళ్లీ వెళ్లి పోతున్నావు కదూ . .
ఈ రాత్రి దూరమవుతున్న నీ చిరునవ్వు . .
నా శ్వాసను నాకు దూరం చేస్తుంది . .
తిరిగి అంధకారం లోనికి వెళ్ళిపోతున్నా . .

మరణం చచ్చిపోయింది

దూలానికి వేలాడుతూ నేను . . .
కిటికీ ఊచలు నన్ను చూసి పరిహసిస్తున్నాయి . .
దండానికి ఆరేసిన లుంగీ నుండి చుక్కలు చుక్కలు గా పడుతున్న నీళ్ళు
నా జ్జ్ఞాపకాలు . .
నేనే జీవితం అన్న నా ప్రియసఖి ని కోల్పోయిన
నా గురించి చెబుతున్నాయి . .
దూలానికి వేలాడుతూ నేను . . .
కిటికీ ఊచలు నన్ను చూసి బాధ పడుతున్నాయి
అయ్యో నువ్వింకా చావలేదా అని
చావను . . . ఎందుకంటె నా మరణం చచ్చిపోయింది . . ఇక రాదు
నేనొక జీవచ్చవాన్ని . .

నీ స్వప్నం

నడక చివరి శూన్యం లోంచి
అడుగుల క్రింద నలిగిన ఆలోచనల్లోంచి . .
అలల పరుగుతో వచ్చి చెక్కిలి నిమిరిన చిరుగాలి
నీ జ్జ్ఞాపకమే . .
నీవు లేని ఆలోచన, నీతో రాని వసంతం
అర్ధాంతరం . . అసంపూర్ణం . .
కాలం వెంట దేహం పరిగెడుతున్నా
యవ్వనమక్కడే ఆగిపోయింది నీకోసం . .
గుండెను గులాబీ మొక్కకు గుచ్చి ఉంచాను
నువ్వొస్తే తుంచి తలలో పెట్టుకొంటావని . . .
పెదాల మీద ఎండి పోతున్న ఈ పువ్వు
నీ నవ్వే . .
గొంతులో చిధ్రమవుతున్న ఈ పదాలు
నీ మాటలే . .
కనుల మీద చీకటి ఆరబోసిన ఈ దృశ్యం
నీ చూపే . .
జీవితానికి తలుపులు మూయలేదింకా
కలని కౌగలించుకొందామని . .
సుతి మెత్తని అడుగులతో నువ్వొస్తావనే ఆశతోనే . .
నా స్వప్నానికి శిలువ వేయలేదింకా . .

తెల్లవారిపోయింది

ఇదిగో తెల్లవారిపోయింది
రాత్రి కన్నా కలలన్నీ పారి పోయాయి
మళ్లీ జీవన సమరం తప్పదు
రాత్రి కై నా ఈ నిరీక్షణా తప్పదు
అయినా . . ఈ వెన్నెల ఇలా కాలుస్తుందెం . .
నీ జ్జ్ఞాపకాల పేజీలు తిరగేస్తున్నా నిద్ర రాదేం . .
కలలో కూడా నిన్ను కలవనివ్వకుండా పన్నిన కుట్రే ఇది . . .
మద్యలో ఒక మలయ మారుతం
నన్ను స్పృశిస్తూ చల్ల గా జారుకుంది
మళ్లీ నీ స్మృతుల నావలో ప్రయాణిస్తూ నిద్ర లోనికి జారుకొంటా . .
కానీ ఏం లాభం . .
నీతో తనివి తీరా మాట్లాడకుండానే
తిరిగి తెల్ల వారిపోయింది.

ప్రయాణం

నేస్తం . . .
ఈ జీవితం ఒక అంతు లేని సముద్రం
ఇందులో ఉవ్వెత్తున ఎగసి పడే ఆశ నిరాశ ల అలలు
అంధకారం లోనికి నెట్టే అగాధాలు
తరుముకొచ్చే తుఫానులు
బాధల సుడిగుండాలు కష్టాల కెరటాలూ
ఎన్ని వున్నా
నేను మాత్రం ఈ జీవిత సంద్రం లో
ధైర్యమనే చిన్ని నావ మీద
ఆశలే తెరచాపగా
చిరునవ్వు చుక్కాని తో
కడవరకూ నా ఈ ప్రయాణాన్ని కొనసాగిస్తా
గమ్యం చేరుతాననే నమ్మకం తో . .

నీ చిరునవ్వు

ఊరంతా నిద్దరోయినా
నేను మాత్రం వేచివున్నా
ఒంటరి నక్షత్రం లా
ఎందుకో తెలుసా . . .
నీ చిరునవ్వుల జల్లు లో తడిసి ముద్దవ్వాలని
ఈ రేయి ఇలా మిగిలి పోవాలని . . .

నీకోసం . . . .

ఆకాశాన్ని ఆదమరిచి
చీకటిని పారద్రోలి
చంద్రుని సాయమడిగి
నక్షత్రాల కళ్ళతో
విశ్వమంత ఆశతో
చూస్తున్నా . . . నే నెదురు చూస్తున్నా
నీకోసం కేవలం నీకోసం . . . .

ఆమె నవ్వెను

ఆమె నవ్వెను
చెట్లన్నీ హరితమాయే
ఆమె నవ్వెను
నదులు రాగములు తీసే
నగ్న నిశి ఐన నేమి . . ఆ నవ్వుతాకి
కట్టకుండునా వెన్నెల పట్టు చీరె
నాదు చేరుమాలందు ఆ నవ్వు తెరల
పరచి ఇచ్చిన దామె
ఇంపార దాని నలదు కొనగా . .
ఎంత హాయి కలిగే . .
అలసటంతయూ చేరుమాలందు కొనెను
గొంతులోనున్న రాగాల కోటి
ఆమె నవ్వు దివ్వె లో మునిగి స్నానాలు చేసే
సురలు ఆ గానము విని అచ్చెరువు నొందె
మా రసాంభుది భువికెట్లు చేరెనంచు . . .

కొత్త దారి

శూన్యం లోంచి నడక . . వెనక ఎవరూ లేరు . .
ముందెవరూ కనబడడం లేదు . .
పాతబాటలన్నీ మూసుకు పోయినట్లున్నాయి
ఇదో కొత్త దారి
చూడబోతే ఎవరూ నడిచి నట్లు లేదు
ఎంత నడిచినా తరగడం లేదు
ఎటు పోతుందో తెలీదు . . .
నేనొకడినే . . నిద్ర పోతున్న ఈ నేల మీద . .అలసిన పాదాలే నాకు తోడుగా . .

naaku nacchina tilak kavitha

నా లోపల ఎవరో చప్పున . .
ఇటునుండి అటు వెళ్ళిపోతూ . .
ఆనవాలు గా వదులుతారు ఇరవై ఏళ్ళ నాటి జ్జ్ఞాపకాలని
నా గది అవతల ఎవ్వరో నవ్వుని తొక్కిపట్టిన ధ్వని . . నీళ్ళని కలచినట్లు
మంచు మసక వెన్నెల కలిసిన శీతాకాలపు రాత్రి . .
గుండెల మీద మరకలా పడుతుంది ఓ నిట్టూర్పు . .
ఏకాంతం మీద అది నా తీర్పు . .